کاروان

داستان کوتاه : مزاحمت

زن ، تنها روی نیمکت خیس حیاط کتابخانه نشسته و خنده ای ملایم چهره اش را پر کرده است . چشمانش متورم و دور قرنیه اش سرخ است . معلوم است در حال و هوای دنج و خلوت آنجا حسابی دلش را خالی کرده و سبک شده ........ هیچکسی ، دوروبرش نیست . دورتا دور پر از درختان بلند سپیدار و تبریزی است و از نوک شاخه هایشان آب باران بر روی گل های داوودی میریزد . گنجشکان ، دسته جمعی و یکهو روی زمین فرود می آیند و بعد از لحظه ای با همان نظم خاص بر روی شاخه ها می نشینند . پرنده ای آنسوتر در لانه ای باران زده مشغول غذا گذاشتن ماهرانه از راه دهان به گلوی جوجه هایش هست . با شلوغی و حرکات شیرین جوجه ها برای قاپیدن غذا ، زن خنده ای بی صدا میکند و با یک دستش آب چشمش را می زداید . دست دیگرش در امتداد بازوی چوبی نیمکت کرخت شده و بخاطر اینکه پرنده مادر پرواز نکند و مزاحم کارش نباشد  ، دستش را تکان نمی دهد  . باران اوج میگیرد و چادر سیاهش از خیسی برق می زند . پرندگان مسحورش کرده اند و چشم از آنها برنمیدارد . حرکتی را در دست کرخت شده اش حس می کند . نوک انگشتش گز گز میشود انگار . با خنده ای که روی چهره غمگینش هست برمیگردد و بادیدن مردی ریشدار که به او تبسم میزند دستش را بالا میبرد . چادر سیاهش از روی سرش سر میخورد و به زمین می افتد . در تقلا برای برداشتن چادر و ناتوانی دستش برای زدن ضربه ای بر او  ، مرد مزاحم در میرود و پرندگان  هم .

 باران ، همچنان  از چانه اش فرو می چکد  بر تن چادرسیاه که سنگین شده است حالا  بر روی سرش !

نظرات ()

من : تو با خورشید ارتباط داری بگو حقیقت را بیفروزد ... علاقمند به نوشتن داستان ، شعر ، نمایشنامه نویسی و فیلمنامه ... عکاس و مربی نقاشی ... دیپلم اقتصاد ... زادگاه : اهر ارسباران ( آذربایجان شرقی )
پروفایل کبرا پورپیغمبر ( آذر )
ایمیل مدیر وبلاگ

آرشیو وبلاگ

صفحات وبلاگ

مطالب اخیر

موضوعات وبلاگ

نویسندگان همکار

لینکستان

دانلود آهنگ جدید